کوالکام از گذشته تا به امروز

از اواخر دهه ۲۰۰۰ تا به امروز، کمپانی کوالکام یکی از ستون‌های اصلی صنعت موبایل‌های هوشمند بوده و پردازنده‌ها و مودم‌های خانواده اسنپدراگون را در اختیار برخی از بزرگ‌ترین بازیگران این حوزه قرار داده است. این روزها، چیپست‌های پرچمدار کمپانی (یعنی اعضای خانواده اسنپدراگون ۸۰۰ )هستند که بیشترین توجه‌ها را به خود جلب می‌کند .

سری های ساخت

تراشه های سری 200

پردازنده‌های سری ۲۰۰ اسنپ‌دراگون امکان مرور و جابجایی روان و سریع میان برنامه‌ها را فراهم آورده و در عین حال از کیفیت تصویر HD و صدای چند کاناله‌ی عالی پشتیبانی می‌نماید.

پردازنده‌های سری ۲۰۰ ابتدایی‌ترین پردازنده‌های شرکت کوالکام بوده و به عنوان ارزان‌ترین تراشه‌های این سری در گوشی‌های پایین‌رده استفاده می‌شود؛ اما قدرت پردازشی مورد نیاز چنین گوشی‌هایی را به بهترین نحو فراهم می‌آورد.

تا کنون پنج نمونه از این تراشه‌های پردازنده‌ تولید و با اسامی اسنپ‌دراگون ۲۰۰، ۲۰۵، ۲۰۸، ۲۱۰ و ۲۱۲ عرضه شده است.

اولین تراشه‌ی این سری، اسنپ‌دراگون ۲۰۰ بود که در گوشی‌های همراه ارزان‌قیمتی مثل Moto E استفاده شده است. گوشی های هوشمند  Lumia 535 و Sony Xperia E1 نمونه های دیگری از کاربرد اسنپ‌دراگون ۲۰۰ است. تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۲۰۸ برای پشتیبانی بهتر از ارتباط 3G ساخته شد، اما در هیچ یک از گوشی هایی که تاکنون دیده‌ایم از این پردازنده استفاده نشده است.

پس از آن پردازنده‌ی اسنپ‌دراگون ۲۱۰ تولید شد که در مشخصات خود از شبکه ارتباطی 4G  پشتیبانی می‌کرد؛ اما از این پردازنده صرفاً در تعداد انگشت‌شماری از دستگاه‌های هوشمند مثل HTC Desire 520 و Microsoft Lumia 550 استفاده شد.

به دنبال آن و در سال ۲۰۱۴ پردازنده‌ی چهار هسته‌ای اسنپ‌دراگون ۲۱۲ روانه‌ی بازار شد که سرعت کلاکی معادل ۱.۳ گیگاهرتز داشت. این پردازنده از شارژ سریع نسخه ۲، بلوتوث ۴.۱ و سرعت دانلودی تا 150 مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می‌کرد و در ساخت آن از تراشه‌ی گرافیکی Adreno 304 استفاده شد.

تراشه های سری 400

پردازنده‌های اسنپ‌دراگون سری ۴۰۰ بازار گوشی‌های ارزان قیمت را نشانه رفته، اولین تراشه‌‌ی این سری در سال ۲۰۱۳ معرفی شد.

معروف‌ترین پردازنده‌های این سری، تراشه‌های اسنپ‌دراگون ۴۰۰ و ۴۱۰ است که در ده‌ها گوشی هوشمند به کار رفته است. به دنبال این دو تراشه، اسنپ دراگون ۴۱۲ و۴۱۵ چندان محبوبیتی نیافت و  پس از آن اسنپ‌دراگون‌های ۴۲۵ و ۴۳۰ بار دیگر پا به سخت‌افزار بسیاری از گوشی‌های هوشمند گذارد.

پردازنده‌ی اسنپدراگون ۴۵۰ قاعده بازی را در این سری عوض کرد و پای فناوری ساخت ۱۴ نانومتری کوالکام را به جمع تراشه‌های پایین‌رده‌ی این شرکت باز کرد. این پردازنده تقریباً نسخه‌ی دیگری از اسنپدراگون ۶۲۵ اما با سرعت کلاک کمتر است و عملکردی کم‌و‌بیش مشابه آن دارد.

اسنپ‌دراگون ۴۵۰ که در گوشی هایی مثل شیائومی Redmi 5، ایسوس Zenfone 5 Max و هواوی Honor 7c به کار رفته، شامل ۸ هسته‌ی پردازنده از نوع Cortex-A53 است که با فرکانس ۱.۸ گیگاهرتز فعالیت می‌کند.

پردازنده‌ی گرافیکی آدرنو ۵۰۶ با پشتیبانی از رزولوشن ۱۰۸۰p و حافظه رم تک کاناله ‏LPDDR3 پردازنده‌ی اصلی را در این تراشه همراهی می کند.

تراشه های سری 600

تراشه های اسنپ‌دراگون سری ۶۰۰ بخش میانرده و مقرون به صرفه‌ی بازار گوشی‌های هوشمند را هدف قرار داده است. اولین پردازنده‌ی این سری با نام اسنپ‌دراگون ۶۰۰ در سال ۲۰۱۳ معرفی شد و پس از آن با معرفی اسنپدراگون ۶۱۰ عملکرد تراشه‌ی اولیه تا حدی بهبود یافت.

تراشه‌های اسنپ دراگون ۶۱۵، ۶۱۶ و ۶۱۷ اگرچه عملکرد مناسبی داشت؛ اما از مشکل داغ شدن بیش از حد و افت عملکرد در دماهای بالای تراشه رنج می‌برد و این مشکلات کوالکام را بر آن داشت که فناوری ساخت ۱۴ نانومتری را با معرفی پردازنده‌ی اسنپ‌دراگون ۶۲۵ در تراشه‌های میانرده‌ی خود نیز اعمال کند.

اسنپدراگون ۶۲۵ متشکل از هشت هسته‌ی Cortex-A53 با فرکانس ۲ گیگاهرتز است. در این تراشه از پردازنده‌ی گرافیکی آدرنو ۵۰۶ با پشتیبانی از وضوح تصویر حداکثر ۱۰۸۰p استفاده شده است. پس از آن تراشه‌های اسنپ‌دراگون ۶۲۵، ۶۲۶ و ۶۳۰ تولید و روانه‌ی بازار شد که به دلیل فناوری ساخت ۱۴ نانومتری، سطح عملکرد خالص آنها بسیار خوب است. از سوی دیگر تراشه‌های اسنپدراگون ۶۵۰، ۶۵۲ و ۶۵۳ به دلیل استفاده از معماری هسته‌ی Cortex-A72 عملکرد بسیار خوبی دارد، اما گاه در زیر بار پردازشی سنگین، گرمایی بیش از حد مجاز ایجاد می‌کند.

در گام بعد کوالکام با انتقال هسته‌های قدرتمند Kyro به تراشه‌های میان‌رده‌ی سری ۶۰۰ خود،  پردازنده‌های سریع‌تر اسنپ‌دراگون ۶۳۶ و ۶۶۰ را رونمایی کرد که همگی با فناوری ساخت ۱۴ نانومتری تولید شده بود. در این تراشه‌ها از ۸ هسته‌ی Kryo 260 گلد و سیلور با فرکانس‌های کاری مختلف استفاده شده است و حافظه‌های رم دو کاناله LPDDR4X و مودم X12 LTE پردازنده‌ی اصلی را همراهی می‌کند.

گوشی‌های هوشمند شیائومی Redmi Note 5، نوکیا X6 و لنوو Z5 میزبان پردازنده‌ی اسنپدراگون ۶۳۶ بوده و گوشی‌های دیگری مثل اپو R11، شارپ Aqous S2، ایسوس Zenfone 4 و سامسونگ گلکسی A9 Star  قدرت پردازشی خود را از تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۶۰ برمی‌گیرد.

یکی از قوی‌ترین پردازنده‌های سری ۶۰۰ که با فناوری ساخت ۱۰ نانومتری تولید شده، تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۶۷۰ است که شامل دو هسته Kryo 360 Gold با فرکانس ۲ گیگاهرتز و شش هسته‌ی Kryo 360 Silver با فرکانس کاری ۱.۷ گیگاهرتز است.

این تراشه دربرگیرنده‌ی پردازنده‌ی گرافیکی آدرنو ۶۱۵ با پشتیبانی از رزولوشن فول‌اچ‌دی پلاس است. از این تراشه در گوشی‌های هوشمندی نظیر Vivo X23 و Oppo R17 استفاده شده است.

اولین عضو این خانواده تراشه‌ی اسنپدراگون ۷۱۰ است. این تراشه که با داشتن عملکردی عالی گاه حتی با پردازنده‌های پرچم‌دار برابری می‌کند، به نحوی ساخته شده تا شکاف عملکرد میان تراشه‌های سری ۸۰۰ و سری ۶۰۰ کوالکام را با قیمتی رقابتی بپوشاند. عملکرد اسنپ‌دراگون ۷۱۰ در برخی بنچمارک‌ها فقط کمی پایین‌تر از تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۸۳۵ کوالکام است.

در ابتدا قرار بود این تراشه با عنوان اسنپ‌دراگون ۶۷۰ روانه بازار گردد؛ اما سرانجام با توجه به عملکرد بی نقص تراشه، کوالکام تصمیم گرفت که اقدام به معرفی سری جدید ۷۰۰ کند. مشخصه‌های فنی تراشه‌ی اسنپدراگون ۷۰۰ نیز در خور توجه است و ایجاد تمایز کلی میان این تراشه و سایر تراشه‌های سری ۸۰۰ ناممکن است.

این تراشه هم به مانند برادر بزرگترش اسنپ‌دراگون ۸۳۵ با فناوری ساخت ۱۰ نانومتری شرکت تایوانی TSMC تولید شده و شامل دو هسته‌ی Kyro 360 Gold با فرکانس ۲.۲ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی Kyro 360 Silver با فرکانس کاری ۱.۷ گیگاهرتز است. پردازنده‌ی گرافیکی آدرنو ۶۱۵ با پشتیبانی از رزولوشن QHD+، حافظه‌‌ی رم دو کاناله‌ی ‏LPDDR4X و مودم X15 LTE پردازنده‌ی اصلی را در این تراشه همراهی می‌کند.

گوشی هایی مثل شیائومی Mi 8 SE، ویوو Nex A، میزو ۱۶، آپو R17 Pro تاکنون میزبان این تراشه‌ی بالارده‌ی کوالکام بوده‌اند. هسته‌های Kyro 360 Gold نسخه‌ی ارتقا یافته‌ی هسته‌های Cortex-A75 و هسته‌های Kryo 360 Silver به نوعی سفارشی سازی هسته‌های Cortex-A55 است.

تراشه های سری 800

این پردازنده‌ها از سال ۲۰۱۳ پا به بازار گوشی‌های هوشمند گذاشت. پردازنده‌های اسنپ‌دراگون سری ۸۰۰ تاکنون بالاترین سطح عملکرد را در میان تمامی تراشه‌های اسنپ‌دراگون ارائه کرده و از آن ها عمدتاً در دستگاه‌های پرچم‌دار استفاده می‌شود. دستگاه‌های هوشمندی مثل سری V ال جی، سری Galaxy S سامسونگ، شیائومی Mi و گوشی‌های هوشمند وان پلاس تنها برخی از گوشی‌های هوشمند رده‌بالایی است که در آن از پردازنده‌های سری ۸۰۰ استفاده شده است.

هر ویژگی نوآورانه و در خور توجهی که در تراشه‌های کوالکام توسعه یافته است، در آغاز پای خود را به تراشه های اسنپ‌دراگون سری ۸۰۰ باز کرده و از آنجا به دیگر تراشه‌های این شرکت راه یافته است.

برای مثال اولین پردازنده کوالکام با ترانزیستورهای FinFET چهارده نانومتری تراشه اسنپ‌دراگون ۸۲۰ بود که در سه ماهه‌ی آخر سال ۲۰۱۵ عرضه شد. در سه ماهه‌ی دوم سال ۲۰۱۶ کوالکام از این فناوری در تولید تراشه‌های سری ۶۰۰ خود نیز استفاده کرد و اسنپ‌دراگون ۶۲۵ را با لیتوگرافی ۱۴ نانومتری به بازار گوشی‌های هوشمند فرستاد. سرانجام در اواخر سال ۲۰۱۷ این شرکت یکی دیگر از پردازنده‌های سری ۴۰۰ خود را با نام اسنپ‌دراگون ۴۵۰ با همان فناوری ساخت روانه‌ی بازار کرد.

برای داشتن بالاترین سطح عملکرد، توان پردازشی و تجربه کاربری برای کار با گوشی های هوشمند اندرویدی، یکی از بهترین پیشنهادها استفاده از گوشی‌هایی است که در آن یکی از تراشه‌های سری ۸۰۰  اسنپ‌دراگون به کار رفته باشد.

در ساخت اولین تراشه‌های اسنپ‌دراگون سری ۸۰۰ شامل اسنپ‌دراگون ۸۰۰، ۸۰۱ و ۸۰۵ از فناوری ۲۸ نانومتری استفاده شد. این پردازنده‌ها شامل چهار هسته‌ی پردازشی با معماری ‌Krait با فرکانس‌های کاری متفاوت است. استفاده از پردازنده‌ی گرافیکی آدرنو ۳۳۰ و آدرنو ۴۲۰ و رم دو کاناله‌ی ‏LPDDR3 سبب عملکرد خوب و مستحکم اولین پردازنده‌های سری ۸۰۰ در گوشی های پرچم‌داری مثل Sony Xperia Z Ultra، LG G2، Xiaomi Mi 4 و HTC One  شده است.

پس از آن شرکت کوالکام در ساخت تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۸۰۸ که در گوشی‌های قدرتمندی مثل LG G4، LG V10، Motorola Moto X Style و Nexus 5X به کار رفت، از فناوری ساخت فشرده‌تر ۲۰ نانومتری استفاده کرد. این تراشه‌های پردازنده شامل ۲ هسته Cortex-A57 بافرکانس 2 گیگاهرتز  و  چهار هسته‌ی Cortex-A53 با فرکانس کاری 1.4 گیگاهرتز است و پردازنده‌ی گرافیکی آدرنو ۴۱۸ پردازنده‌ی اصلی را در اجرای محاسبات گرافیکی همراهی می‌کند.

در این تراشه به جای استفاده از حافظه‌های قدیمی‌تر LPDDR3، برای اولین بار از حافظه‌های سریعتر و با پهنای‌باند بالاترِ ‏LPDDR4 در حالت دو کاناله استفاده شد. پشتیبانی از وضوح تصویر K, UHD)4( و تراشه‌ی مودم داخلی X10 LTE از دیگر خصوصیات تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۸۰۸ است.

تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۸۱۰ کوالکام کمی بعد با همان فناوری ۲۰ نانومتری ساخته شد و با هشت هسته‌ی پردازشی شامل چهار هسته‌ی Cortex-A57 با فرکانس ۲ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی Cortex-A53 با فرکانس کاری ۱.۶ گیگاهرتز ساخته شد و در کنار پردازنده‌ی اصلی از پردازنده گرافیکی آدرنو ۴۳۰ استفاده شد؛ اما سایر خصوصیات اسنپ‌دراگون ۸۱۰ با تراشه ۸۰۸ یکسان بود.

این پردازنده از مشکل ایجاد حرارت بیش از حد رنج می‌برد و کاربران از دمای بالای آن به هنگام کار با گوشی‌های هوشمند خود شکایت داشتند؛ همین باعث شد که اسنپ‌دراگون ۸۱۰ لقب بدترین تراشه را در میان تراشه‌های سری ۸۰۰ اسنپ‌دراگون از آن خود کند.

کوالکام با پردازنده‌ی تازه‌نفس اسنپ‌دراگون ۸۲۰ دوباره قاعده‌ی بازی را به دست گرفت و اشکالات برادر بزرگتر دردسرسازش را در آن رفع کرد. کوالکام برای اولین بار هسته‌های Kyro را در اسنپ‌دراگون ۸۲۰ معرفی کرد. اسنپ‌دراگون ۸۲۰ که با فناوری ساخت ۱۴ نانومتری و با توان حرارتی کمتری نسبت به نسل‌های قبلی خود ساخته شده بود، دو هسته Kyro با فرکانس ۲.۲ گیگاهرتز و دو هسته‌ی دیگر با همان معماری ولی با فرکانس ۱.۶ گیگاهرتز داشت.

پردازنده‌ی گرافیکی آدرنو ۵۳۰، حافظه‌ی رم چهار کاناله‌ی ‏LPDDR4 و مودم X12 LTE در این تراشه پردازنده‌ی اصلی را همراهی می‌کند. از این تراشه در گوشی‌های پرچم‌داری مثل وان پلاس ۳، سامسونگ گلکسی اس ۷، LG G5 و سونی Xperia XZ استفاده شده است.

کوالکام با معرفی اسنپ‌دراگون ۸۲۱ یک گام رو به جلوی دیگر برداشت و فرکانس هسته‌های Kyro را کمی افزایش داد؛ ولی سایر مشخصات این تراشه با تراشه‌ی ۸۲۰ یکسان است. گام بزرگ بعدی شرکت کوالکام ساخت تراشه‌هایی با فناوری ۱۰ نانومتری بود. اسنپ‌دراگون ۸۳۵ با آخرین تکنولوژی ترانزیستورهای FinFET این بار با هشت هسته‌ی Kyro شامل چهار هسته‌ی Kyro 280 با فرکانس ۲.۴۵ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی Kyro 280 دیگر با فرکانس 1.9 گیگاهرتز تولید و عرضه شد.

اسنپ‌دراگون ۸۳۵ با پردازنده‌ی گرافیکی قدرتمند آدرنو ۵۴۰ درخشش فوق‌العاده‌ای در بنچمارک‌ها داشت. حافظه‌های رم سریع ‏LPDDR4X جایگزین حافظه‌های نسل قبلی شد و مودم X16 LTE با سرعت دانلودی بالغ بر یک گیگابیت بر ثانیه راهکار ارتباطی جدیدی را ایجاد کرد. هسته‌های Kyro 280 در این تراشه به نوعی سفارشی‌سازی هسته‌های Cortex-A73 و Cortex-A53 بود. گوشی‌های وان پلاس 5، سامسونگ گلکسی اس ۸، LG V30 و سونی Xperia XZ Premium با این تراشه تجربه‌ی کاربری عمیقی را ارائه می‌کنند.